Tum mihi Piso: Quid ergo?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Quis hoc dicit? Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Duo Reges: constructio interrete. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Sed quod proximum fuit non vidit. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.

Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?
Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.
Cur id non ita fit?
Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.

Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Ac tamen hic mallet non dolere. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem
bonorum et malorum.

Inde igitur, inquit, ordiendum est.

Ut enim qui mortem in malis ponit non potest eam non timere, sic nemo ulla in re potest id, quod malum esse decreverit, non curare idque contemnere.

Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?
Nos commodius agimus.
Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.
Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.

Verum audiamus.: Cur, nisi quod turpis oratio est?
Ille incendat?: At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere.
Quid vero?: Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis;
Equidem e Cn.: Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.